Industriële chocoladefabrikanten gebruiken sojalecithine omdat het de verwerking van Chocolade verbetert, vooral de vloeibaarheid. Daardoor wordt de Chocolade als het ware dunner, en het vloeit daardoor beter en verdeelt zich in de hoeken van de mallen. Het voorkomt ook dat de pijpen bij industriële productie blijven hangen. Het voorkomt ook problemen in de productie die optreden bij vocht. Het is ook goedkoper dan cacaoboter en helpt de suikerkristallisatie, waardoor de houdbaarheid van Chocolade toeneemt.
Sojalecithine verandert echter de textuur en smaak van de Chocolade. Het maakt de Chocolade enigszins wasachtig, waardoor de Chocolade zijn romigheid verliest. Bovendien heeft sojalecithine de neiging om de subtiele smaken in de cacao af te vlakken en de delicate smaken te elimineren.
Chocolatiers die hun Chocolade met de hand maken hechten natuurlijk bijzonder veel waarde aan de fijne smaken en gebruiken daarom onder andere geen sojalecithine.
Hoewel sojalecithine van nature voorkomt in sojabonen, is het een industrieel verkregen product. Sojalecithine wordt geëxtraheerd met chem. Sojalecithine wordt geëxtraheerd met chemische oplosmiddelen zoals aceton en ook gebleekt om de vuilbruine kleur te veranderen in een lichtgeel zoals cacaoboter. Bovendien is soja zelden afkomstig van duurzame teelt en veel ervan is afkomstig van genetisch gemodificeerde planten.